Een aantal dagen geleden, het was één van de warmste dagen van het jaar tot nu toe, liep ik iets later dan gepland, voor het slapen nog even mijn balkon op. Even voelen of het wellicht iets was afgekoeld. Binnen loopt de tempratuur bij mij, op 8 hoog met een plat dak, al gauw op tot zo’n 30 graden en dan is er overdag weinig verschil te merken. Ik vind het heerlijk om dan ’s avonds nog even buiten te zijn, de plantjes water te geven, gewoon even daar te zijn.
Het moment dat ik mijn gordijn openschuif, wat ik overdag stug dichthoud om de warmte enigszins buiten te houden, en mijn voet op het balkon plaats valt me gelijk de witte gloed op die over de plantjes, mijn balkon en over nacht valt. Het serene licht voelt bijna magisch en beschijnt inmiddels ook mijn armen en benen, omdat ik er vol in ben gaan staan, de volle maan!
Ik geniet op dat moment van de stilte. In de verte hoor ik een trein aankomen, maar daarna is het weer stil. Een overbuurman komt thuis op zijn scooter en zet deze aan het slot voor de deur, maar daarna is het weer stil. Ik zie aan de hemel lichtjes knipperen en zie langzaam een vliegtuig naderen, maar ook als die voorbij is, is het weer stil.
Terwijl ik daar sta, in het volle maanlicht, vraag ik me af de nacht die gaat komen mij voldoende rust zal geven. Voor veel hoog gevoelige mensen, zoals ik zelf, is volle maan altijd een onrustige periode. Ik zeg periode, omdat een aantal dagen voor en na een volle maan deze onrust voelbaar kan zijn. Dit heeft te maken met de stand van de planeten, waaronder ook de maan en de energieën die deze op elkaar afgeven. Elk jaar kent maar liefst 13 volle manen met elk een eigen naam en betekenis.
Wat deze volle maan betekent en mij op dat moment te vertellen heeft besef ik dan nog niet. Ik heb daar zo nog een poosje gestaan en het maakte me ook niet uit of ik een onrustige nacht tegemoet ging. Het moment, de stilte en gewoon het aanzien van de nacht bracht me al voldoende rust.
Mascha Custers 24 juli 2016