Al maanden stel ik het uit. Het schrijven van mijn eerste blog. Wat houd me dan tegen, vraag ik mij steeds af. Nou, gewoon, de angst. De angst waarvoor? De angst voor afwijzing. Dat mensen die het lezen er nare dingen over zeggen of schrijven.
Als geen ander weet ik hoe het voelt om afgewezen te worden. Jarenlange vernederingen heb ik aangehoord. Ik heb me lang afgevraagd waarom ik precies diegene voor hen was die ze moesten hebben.
Gedurende de afgelopen 20 jaar heb ik verschillende processen doorgemaakt, ben ik gegroeid, heb ik geleerd, maar vooral, ben ik gebleven wie ik ben. Met steeds een stapje verder kom ik dichter en dieper bij mijzelf en kan ik daar voor kiezen wat voor mij voldoening geeft. En nog steeds leer en groei ik elke dag.
Dat is wat ik anderen wil meegeven, de bewustwording van het kiezen voor jezelf. En ook dat is heel eng, keuzes maken. Is dit wel de juiste keuze? Had ik niet beter dit…? Of wat als ik dat…? Dat zijn vragen die er dagelijks zijn. Op zo’n moment focus ik op mijn ademhaling. Rustig en diep in door mijn neus en uit door mijn mond. Even de aandacht terug naar mezelf, wat ieder antwoord bevind zich in mijzelf. Probeer het maar eens!
Een voor mij belangrijke keuze waar ik al lange tijd tegenaan
liep wil ik graag met jullie delen. Ik zag mijzelf letterlijk voor de keuze staan. Kies ik voor mezelf of kies ik voor vast- en zekerheid? De keuze op zich was niet moeilijk, maar het werkelijk doen, de stap zetten om voor mijzelf te kiezen was doodeng! Wat als ik het niet red? Als het niet lukt? Had ik toch niet beter…? Nee! Die angst is ok, die mag er zijn en probeert mij te beschermen. Dat heeft het tenslotte jarenlang gedaan, maar ik maak nu de keuze voor mijzelf. Ik wil verder groeien, door de angst heen!
Sinds 1 januari 2016 heb ik gekozen voor mezelf en ga ik meer tijd en energie steken in dat wat mij blij en gelukkig maakt: Anderen helpen en bewust te maken dat ook zij die keuze mogen maken! Ieder mens is uniek!
Mascha Custers
27 februari 2016