Terugkijkend op 2016 zijn mij de laatste paar weken een hoop dingen duidelijk geworden. Er vielen weer een paar puzzelstukjes op zijn plaats. Dat besef kwam toen ik laatst in bed lag.
Al jaren had ik last van schade aan het plafond in mijn huis, als gevolg van lekkage. Het was al eens eerder gerepareerd, maar omdat de oorzaak van de lekkage nog niet gevonden was, kwam de schade terug. Nu, eindelijk, na bijna 10 jaar, is de oorzaak eindelijk achterhaald en kon de schade bij mij en mijn buren gerepareerd worden.
Mijn hele huis heb ik leeggehaald. Alle spullen in dozen, kasten uit elkaar en de rest allemaal afdekken. Ik had niet voorzien wat een bende dat zou veroorzaken. Dat merkte ik ook aan mezelf. Ik was onrustig, sliep slecht, was moe en daardoor weer snel geïrriteerd. Wat was het, dat mij zo onrustig maakte? Door het inpakken, waarbij ik ook maar gelijk van de gelegenheid gebruik maakte om eens goed te ruimen en spullen weg te gooien, werd er bij mijzelf ook iets in beweging gebracht. Ze zeggen wel eens, een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd! Nou, zo voelde het echt! Zakken en dozen vol kleding, oude spullen die al jaren achterin de kast lagen te verstoffen en zelfs tassen, ja tassen, gingen de container in. Ook bedacht ik dan maar gelijk om de muren te verven en mijn slaapkamer te veranderen. Iets wat ik al heel lang wilde, maar waar het gewoon steeds niet van kwam.
Inmiddels staat alles weer een beetje op zijn plek en komt er binnenkort alleen nog even een nieuw dressoir en een nieuw bed. Liggend in mijn bed overvallen me de emoties die deze veranderingen bij me losmaken. Het was vast nodig. Was het een duwtje in de goede richting, zodat ik na de reparatie ook gelijk de rest van mijn huis onder handen heb genomen en mijn veilige plekje nog meer verzekert heb? Het heeft me in ieder geval weer even terug gebracht naar mezelf en laten zien wat voor mij belangrijk is. 
Geluk vind je niet buiten de deur, maar alleen in jezelf. Pas nu de gaten en scheuren in mijn plafond geheeld zijn, zijn mijn eigen scheuren dat ook. Door alle gebeurtenissen van het afgelopen jaar heb ik weer een stuk mogen groeien, mogen ervaren, leren en beleven. Ik weet niet wat 2017 voor mij in petto heeft, maar ik grijp alle kansen en mogelijkheden met beiden handen aan, want ik weet nu, alle scheurtjes worden uiteindelijk geheeld!
Ik wens jullie allemaal een heel mooi, gelukkig en vooral sprankelend 2017!
Mascha Custers, zondag 1 januari 2017